Наспроти општоприфатеното користење термините интернет и пајажина (web) не се синоними: интернетот е збирка на меѓусебно поврзани сметачки мрежи, поврзани со бакарни жици, оптичковлакнени кабли, безжични врски и слично, додека пајажината е збирка на меѓусебно поврзани документи со користење хиперврски и адреси (Uniform Resource Locator / URL ), до кои што може да се пристапи со користење на интернет. Покрај пајажината, интернетот обезбедува и многу други служби, како е-пошта, споделување на податотеки итн.
Историја на интернетот и што е тоа интернет = Корените на интернетот се во ARPANET, американсa одбранбена мрежа создадена во 1969 година. Првата TCP/IP мрежа е направена на 1 јануари 1983 така што овој датум е земен за создавањето на интернетот. Во тоа време интернетот можеле да го употребуваат универзитетите, војската и некои други државни организации во САД и бил наречен NSF (National Science Fondation = Национална научна фондација). Интернетот доби комерцијална употреба дури во 90-тите години.
Во август 1991 година од CERN (европска организација за нуклеарни проучувања) го претстави проектот World Wide Web, а две години потоа е се претставени и HTTP протоколот и HTML кодот. Беше создадена првото мрежно место на CERN. А веќе во 1993 година беше создаден и првиот графички пребарувач Mosaic web browser 1.0. Во 1996 година зборот Интернет веќе стана популарен и интернетот започна да се употребува за комерцијалните и приватните потреби. Така што според последните статистики направени на 1 јануари 2006 год. интернетот го користат една милјарда луѓе.
Интернетот претставува множество од служби кои работат врз поврзаните сметачкимрежи низ целиот свет со што се овозможува брза размена на информациите односно податоците преку постоечките телефонски линии. Името интернет е добиено како кратенка од INTERnational NETwork - INTERNET што во превод би значело меѓународна мрежа. А во неа се вклучени милиони луѓе од светот.
Интернет како мрежа постои веќе триесетина години, меѓутоа со појавата на World Wide Web (WWW) интернет станува она што го знаеме денес.
Во почетокот на интернетот било комплицирано барањето на податоците, корисниците биле принудени рачно да ги испишуваат наредбите. Поголем број корисници не сака или не ги знае наредбите.
Затоа 1989 година Тим Бернерс-Ли од Европската лабораторија за нуклеарна физика во Швајцарија CERN, пишува предлог за изработка на единствен хипер текстуален програм за дистрибуција на податоците помеѓу луѓето, т.е. сѐ уште само на научниците бидејќи 1989 година суште немало голем број на домашни сметачи и имало многу мал број на корисницина интернет.
Крајот на 1990 година почнал да се развива и самиот проект WWW. Започува со развој на првата програма за пристап на интернет со едноставно име WWW. Овој програм работел со текстуално пребарување. Кон крајот на 1992 година, веќе постоеле 50тина опслужувачи за WWW. Набрзо е напишан и првиот прегледувач со графички приказ Viola, а напишана е и првата верзија на HTML (Hyper Text Marcup Language), толку поедноставна од денешната, но постоењето на хипер врски за поврзување на документите овозможува лесно пребарување и сосема доволна достапност на информациите.
Почетокот на 1993 година Marc Andreessen од NCSA (National Center for Supercomputing Applications) напишал и друг таков пребарувач, наречен Mosaic. Marc 1994 година основа фирма Netscape Communications и покрај Тим Бернерс се смета за најзначен човек за развојот на WWW.
При крајот на 1994 година, проектот за развој на WWW го презема Конзорциумот W3 кој заеднички го основале CERN и MIT (Massachusetts Institute of Technology).
1994 година еволуира и HTML кој во верзијата 2.0 донесува подршка за некои клучни новини како што се: формулари и обрасци. Истата година излегува и првата верзија на Netscape кој донесува една многу важна новост, прикажување на JPEG слики (другите прелистувачи биле ограничени само на GIF-ови).
1995 година Netscape излегува со верзијата 1.1 и воведува додатни новости, меѓутоа надвор од важечките стандарди за HTML јазик. Внесува свои тагови, како што се оние за позадини и таблици. Иако ова предизвика бројни расправи за исправноста на таквата постапка, Netscape-овите ознаки почнуваат да владеат на мрежата.
1995 година излегуваат и Windows 95 од фирмата Microsoft која тоа време не беше свесна за важноста на интернетот па поради тоа, како додаток, исфрла слаба верзија на Internet Explorer прелистувач.
1996 година Netscape исфра верзија по верзија, на што Microsoft одговара со Internet Explorer 2.0, кој најавува создавање на уште еден моќен прелистувач, јака конкуренција на популарниот Netscape.
После неуспешни стандардизации на HTML 3.0, W3 дига раце од HTML, за после излегување на Internet Explorer 3.0, кој е много подобар од истобројната верзија на Netscape, да се врати на следењето на развојот на HTML стандардот, по што излегува HTML 3.2.
1997 година излегува четвртата верзија на HTML јазикот, а на пролет истата година, двете фирми исфрлаат свои пребарувачи со бројот 4.0.
1998 година под надзор на W3 конзорциумот, конечно излегува HTML 4.0 во три подверзии:
HTML 4.0 Strict – наменет за употреба на каскадни стилски страници (CSS);
HTML 4.0 Transitional – има презентациски можности и
HTML 4.0 Frameset – за употреба на рамки
19 декември 2000 година W3 конзорциумот официјално ги издава xHTML 1.0 стандардите.
Адресите се формирани слично како и поштенските адреси: име, презиме, улица, број итн. Знаеме дека кога патува некое писмо, прво се гледа државата, потоа местото , улицата ,бројот и на крајот името на примачот . Слично е и во интернетот. Секоја држава има своја единствена меѓународна адреса т.е кратенка наречена код. На пример кодот за Македонија е .mk за Грција .gr за Франција .fr, Велика Британија .uk итн. Кога патува некое писмо, откако ќе ја видиме државата потоа го бараме местото. Но бидејќи во секоја држава има многу различни места, адресите на Интернет не се земени по места туку по дејности, бидејќи дејностите , како што се образование, стопанство, управа итн. ги има во секоја држава. Овие дејности се наречени домени. Во интернетот постојат 6 домени. Нивните имиња се кратенки од англиското име за дејноста и тоа:
- edu – за образование
- com – за стопанство
- gov -- за управни органи и установи
- mil – за војска
- org -- за непрофитни организации
- net -- за сметачки мрежи
А за улица се земени организациите и подорганизациите во дејноста. Така во образованието во Македонија постојат повеќе организации и подорганизации како што се универзитетите и факултетите. На пример името на гимназијата „Јосип Броз - Тито“ на интернет е јбт , а на некоја гимназија е ДСУ. Овие имиња всушност се имиња на поддомени. На пример некој студент он некој фалкултет си дал интернет име Гоце тогаш неговата интернет адреса е goce@jbt.dsu.edu.mk. Знакот @ (мајмунче) означува припадност, што значи Гоце припаѓа на односно е поддомен на jbt.dsu.edu.mk овој домен е под-домен на dsu.edu.mk, кој пак е под домен на доменот за образование edu.mk, а тој е поддомен на доменот mk кој е поддомен на интернет.
Поврзувањето најчесто се врши преку посредник таканаречен интернет-услужник (provider). Тоа е фирма која обезбедува интернет така што корисникот го поврзува со другите услужник, од другите земји од светот. Услужникот располага со брз опслужувач и со специјална опрема, а за своите услуги наплаќа од корисниците. Корисникот е потребно да си купи ИП адреса односно корисничко име и лозинка со кои ќе можат да се поврзат на интернет. Во македонија постојат разни услужици, меѓу кои МТ-нет, КејблТел, Уан, У-нет, Теле-кабел, Мол, Цкѕстар и многу други.
Постојат различни начини на поврзување на интернет, и тоа:
на бирање (dial-up) врска со брзина до 54 кБ/с
ISDN со брзина до 128 кБ/с
ADSL со брзина до 8 кБ/с
кабелски со брзина до 10 Мб/с
Сателитски интернет (сообраќај само во еден правец, преземање) до 16.000 Мб/с
wi-fi (бежична врска) со брзина до 300 кБ/с
Новости: Во 1996 година започна да се создава една нова мрежа наречена интернет2 односно 200 универзитети формираа непрофитна организација (UCAID) The Unuversitis Corporation for Advanced Internet Development, и уште 20 најаки ИТ компании во светот како : Microsoft, HP, IBM, Sun microsustem, Red Hat и многу други се поврзаа и направија супер брза мрежа наречена Аблине. Сите овие фирми, универзитети и други државни установи денес се поврзани со интернет2™ односно со врска брза 10 ГБ/с, односно врска 150.000 пати побрза од денешната, така на пример еден двд филм од 4 ГБ може да се симне за 5 секунди. Корисници на оваа мрежа можат да бидат само организации членки на интернет2 односно оние кои ќе придонесат за развој на оваа мрежа, а членство на физички лица не е дозволено. Партиципацијата чини 50.000 долари годишно.
No comments:
Post a Comment